Hoi, ik ben Naomi Rinette Walcott (1993), een coffee fanatic, boekenworm, animal lover en vooral gewoon mens.

Ik heb jarenlang gewerkt als purser voor een luchtvaartmaatschappij, momenteel werk in een ondersteunende functie binnen een gemeente, daarnaast heb ik mijn therapiepraktijk in de binnenstad van Delft.

Door mijn werkervaring ben ik gewend om goed voor anderen te zorgen, maar ontdekte ik ook hoe belangrijk het is om goed voor mezelf te zorgen. Hard werken en doorgaan zonder mijn grenzen te voelen heeft me sinds jong meisje veel gebracht, maar ook veel gekost. Mijn haar, het afsplitsen van gevoelens en emoties, en vooral de onsamenhangende verbinding tussen hart, lijf, gevoel en hoofd.

Paniekaanvallen en onrust in mijn lijf zorgden ervoor dat ik een innerlijke reis begon, en die reis maak ik nog steeds, op mijn eigen wandelpad. Ik ontdekte dat ik een enorm gevoelig mens ben en last had van overprikkeling. In plaats van altijd maar te hollen en door te gaan met het dagelijkse leven, ontdekte ik dat ik ook kan vertragen en onthaasten waardoor er ruimte ontstond om mijn innerlijke wereld te ontdekken en de verschillende lagen van mijn gevoelens en emoties te (door) voelen.

Het besef dat mijn verleden sporen draagt van ontwikkelingstrauma kwam niet ineens het groeide langzaam, samen met het inzicht in de patronen en overlevingsstrategieën die daaruit zijn ontstaan. De stemmen in mijn hoofd en het constant 'aan' staan waren vroeger ontzettend belangrijk om te overleven, maar nu mogen deze overlevingsmechanismen ook een stukje minder hard werken, in verbinding met mijn volwassen zelf.
Doen waar ik écht blij van word en waar ik energie van krijg, op mijn (eigenwijze) manier, vind ik ontzettend belangrijk, evenals het leven vanuit verbinding. Dit staat ook centraal tijdens het geven van lichaamsgerichte traumatherapiesessies, waarbij ik het belangrijk vind om te benoemen dat jezelf zijn goed genoeg is  en dat het oké is om een orchidee in een paardenbloemveld te zijn.